Uganda National Museum

Vanmorgen Johan naar kantoor gebracht en meteen gekeken waar we vanavond gaan eten. Bij de bakker annex pizzeria! In Kampala heb je een zeer gevarieerd aanbod van prima eetgelegenheden. Daarna ben ik naar het Uganda National Museum gelopen. De entré was 10.000 voor residents en 25.000 voor buitenlanders. Er waren tientallen moslim schoolkinderen te gast, die allemaal pen en papier hadden om vragen te beantwoorden. Nee, het is niet vrijblijvend! Ze werden in een hele lange rij op grootte door het museum opgesteld. De reden ontging me. Want vijf minuten later stonden ze in groepjes tegenover een gids, die vragen stelde, zoals "Van welke school zijn jullie"? Waarop de hele groep in koor de naam van de school opdreunde! Wie zegt dat er in Afrika geen discipline is....? Zoals een goede Afrikaanse organisatie was een kwart van de tentoonstelling "under construction" en waren de lichten van de slideshow kapot. Voor het bezichtigen van de hutten van de diverse tribes kun je misschien beter naar het Afrika Museum bij Nijmegen :). Maar het was toch wel de moeite waard. Een gevarieerd aanbod van speren en ook van ertsen, die in Uganda gedolven worden. De sporters, die mee mochten doen aan de diverse Olympische spelen. Heel belangrijk ook een foto van Jac Rogge, die Uganda bezoekt :). Zelfs de T-Ford van Henry Ford stond er. Ik kon de link met Uganda niet vinden, maar dat zoeken we op. Toen ik het gebouw verliet lagen alle medewerkers met hun hoofd op het bureau te slapen. Jammer, jammer, geen foto genomen. Op weg naar huis vlogen er prachtige vogels over. Door de zon kon ik niet zien welke het waren, maar ze leken erg op kraanvogels. Ook "lachende" vogels. Jammer, dat ik ze niet op de foto kreeg. Ze bleven niet stil zitten! De jacaranda's bloeien volop! Het gedeelte van Kampala waar wij zitten heeft heel veel groen. Ik ga nog even op mijn balkon zitten om te kijken of ik de lachende vogels, die ik af en toe wel hoor ook kan spotten. Om half zes ging de school uit! Ongelofelijk wat een kinderen in de leeftijd van 4-7 jaar. Van die mooie kinderen met die guitige kijkers! Ze liepen, sprongen en huppelden op weg naar huis. Ook roekloos de straat overstekend tussen het hele drukke verkeer, want ook voor hen was het einde van de werktijd. Vooral de "boda-boda's", de taxibrommertjes scheuren overal langs. Ik hield mijn hart vast. Maar dat er zo ongelofelijk veel jonge kinderen uit de school kwamen was opmerkelijk. Ik hoorde, dat de helft van de bevolking onder de 21 jaar is! Ik heb ook nog even gezocht naar de link T-ford en Uganda. Het is de oudste ooit geimporteerde auto in Oeganda, die betaalbaar was voor de middenklasse. Tot morgen.