Eerste dag in Murchison Falls
Door: Mia
Blijf op de hoogte en volg Mia
27 Oktober 2018 | Oeganda, Kampala
Murchison Falls.
Vandaag om 6 uur aan het ontbijt, want in de morgen zie je het meeste wild! Het is een prachtig park met heel divers landschap, zowel bos, als savanne en moeras.
We hebben prachtige vogels gezien en we begonnen met de Ugandese Cob, een hert, dat blijkbaar alleen in Uganda voorkomt. Verder zijn er een ontelbaar aantal en diverse soorten herten. De impala komt hier niet voor!
Niet snel daarna deden we een voor ons geweldige ontdekking. Wat we in twee jaar Tanzania nooit gespot hebben en alleen één keer in de schemering in Zuid-Afrika even gezien hebben: een luipaard!!! Je begrijpt onze dag kon niet meer stuk! Al die verhalen, van luipaarden in een boom, die we 42 jaar lang gehoord hebben en waarvan we dachten "het zal wel" kloppen! Hij lag zeer relaxed in de boom. Keek ons aan, deed zijn ogen weer dicht, ging eens lekker verliggen etc! Zodra er geluid was reageerde hij wel alert, maar blijkbaar was het allemaal niet interessant genoeg. En we stonden op nog geen 15 meter afstand van de boom waarin hij lag. Fantastisch.
We hebben zelfs nog een tweede luipaard gespot, maar van een iets grotere afstand. Ook die lag lui in een boom. Toen er een grote antilope langskwam gingen zijn oren omhoog en volgde hij hem op de voet. Zodra de antilope de boom onderdoor liep ging hij staan en bleef hem volgen. Maar hij is blijkbaar te groot om in je eentje te vangen. Even later kwam het luipaard langs de stam naar beneden en verdween in het hoge gras...... Niet meer te zien!
De hele morgen hebben we rondgereden. We zagen van alles. Ook weer hele mooie vogels, ook de shoebill. Een vogel, die er uitziet alsof je nog in de oertijd leeft.
We konden picknicken op het lokale vliegveld, dat omheind is, dus veilig. In de middag hebben we een bootsafari gemaakt op weg naar de Murchinson Falls, waar het park naar vernoemd is. We zagen krokodillen en heel veel nijlpaarden. We hadden gekozen om een hike te maken om de waterval van boven te bekijken, dus gingen we de boot af.
Het is ongeveer drie kwartier klimmen. Zodra we de boot afgingen sloeg het prachtige weer om. Het begon gigantisch te waaien, we konden bijna niet blijven staan. Even later ging de wind liggen en begon het te gieten! We waren drijf en drijf nat toen we boven kwamen. Gelukkig stond Geoffrey, de gids, met de auto al boven op ons te wachten. En we hadden nog een thermos bij om warme koffie te maken!
De rode aarde was best glad, maar onze fourwheeldrive had goede grip! Hoe anders was dat bij een ander busje! Ze hebben 5 pogingen gedaan om een stukje steile weg naar boven te komen. Helaas! Onze gids had een sleepkabel, maar die was redelijk kort en brak ook af. Twee pogingen met kabel zonder resultaat. Uiteindelijk met een hele lange aanloop lukte het. Onze auto stond al redelijk dicht bij het punt, waar de weg weer vlak werd, dus als de gestrande bus het zou halen moest hij toch redelijk snel zijn stuur omgooien om ons niet te raken. Een andere auto parkeerde nog eens achter ons! Toen het busje eindelijk boven kwam moest hij razendsnel het stuur omgooien. Levensgevaarlijk!
Iedereen opgelucht, dat het goed was afgelopen.
Maar een eind verderop lag een bus helemaal ondersteboven in een greppel. Hoe luguber! Vanmorgen bij de ferry kwam een bus met kinderen van de ferry. Alle kindertjes blij en zwaaien naar ons. Ik heb ze op de foto gezet. Het bleek deze bus, die is verongelukt. Een kindje overleden. De rest moet er slecht aan toe zijn, dat kan niet anders. Dat maakt wel indruk! We waren blij, dat we weer veilig in onze lodge waren. Het idee, om morgen terug te gaan om de waterval bij mooi weer te fotograferen hebben we maar laten schieten!
Vandaag om 6 uur aan het ontbijt, want in de morgen zie je het meeste wild! Het is een prachtig park met heel divers landschap, zowel bos, als savanne en moeras.
We hebben prachtige vogels gezien en we begonnen met de Ugandese Cob, een hert, dat blijkbaar alleen in Uganda voorkomt. Verder zijn er een ontelbaar aantal en diverse soorten herten. De impala komt hier niet voor!
Niet snel daarna deden we een voor ons geweldige ontdekking. Wat we in twee jaar Tanzania nooit gespot hebben en alleen één keer in de schemering in Zuid-Afrika even gezien hebben: een luipaard!!! Je begrijpt onze dag kon niet meer stuk! Al die verhalen, van luipaarden in een boom, die we 42 jaar lang gehoord hebben en waarvan we dachten "het zal wel" kloppen! Hij lag zeer relaxed in de boom. Keek ons aan, deed zijn ogen weer dicht, ging eens lekker verliggen etc! Zodra er geluid was reageerde hij wel alert, maar blijkbaar was het allemaal niet interessant genoeg. En we stonden op nog geen 15 meter afstand van de boom waarin hij lag. Fantastisch.
We hebben zelfs nog een tweede luipaard gespot, maar van een iets grotere afstand. Ook die lag lui in een boom. Toen er een grote antilope langskwam gingen zijn oren omhoog en volgde hij hem op de voet. Zodra de antilope de boom onderdoor liep ging hij staan en bleef hem volgen. Maar hij is blijkbaar te groot om in je eentje te vangen. Even later kwam het luipaard langs de stam naar beneden en verdween in het hoge gras...... Niet meer te zien!
De hele morgen hebben we rondgereden. We zagen van alles. Ook weer hele mooie vogels, ook de shoebill. Een vogel, die er uitziet alsof je nog in de oertijd leeft.
We konden picknicken op het lokale vliegveld, dat omheind is, dus veilig. In de middag hebben we een bootsafari gemaakt op weg naar de Murchinson Falls, waar het park naar vernoemd is. We zagen krokodillen en heel veel nijlpaarden. We hadden gekozen om een hike te maken om de waterval van boven te bekijken, dus gingen we de boot af.
Het is ongeveer drie kwartier klimmen. Zodra we de boot afgingen sloeg het prachtige weer om. Het begon gigantisch te waaien, we konden bijna niet blijven staan. Even later ging de wind liggen en begon het te gieten! We waren drijf en drijf nat toen we boven kwamen. Gelukkig stond Geoffrey, de gids, met de auto al boven op ons te wachten. En we hadden nog een thermos bij om warme koffie te maken!
De rode aarde was best glad, maar onze fourwheeldrive had goede grip! Hoe anders was dat bij een ander busje! Ze hebben 5 pogingen gedaan om een stukje steile weg naar boven te komen. Helaas! Onze gids had een sleepkabel, maar die was redelijk kort en brak ook af. Twee pogingen met kabel zonder resultaat. Uiteindelijk met een hele lange aanloop lukte het. Onze auto stond al redelijk dicht bij het punt, waar de weg weer vlak werd, dus als de gestrande bus het zou halen moest hij toch redelijk snel zijn stuur omgooien om ons niet te raken. Een andere auto parkeerde nog eens achter ons! Toen het busje eindelijk boven kwam moest hij razendsnel het stuur omgooien. Levensgevaarlijk!
Iedereen opgelucht, dat het goed was afgelopen.
Maar een eind verderop lag een bus helemaal ondersteboven in een greppel. Hoe luguber! Vanmorgen bij de ferry kwam een bus met kinderen van de ferry. Alle kindertjes blij en zwaaien naar ons. Ik heb ze op de foto gezet. Het bleek deze bus, die is verongelukt. Een kindje overleden. De rest moet er slecht aan toe zijn, dat kan niet anders. Dat maakt wel indruk! We waren blij, dat we weer veilig in onze lodge waren. Het idee, om morgen terug te gaan om de waterval bij mooi weer te fotograferen hebben we maar laten schieten!
-
28 Oktober 2018 - 15:58
Janny Moll:
Hoi Mia en Johan,
Wat zien jullie weer prachtige dingen! Dit luipaard is fenomenaal en zo goed dat je hem ook zo mooi op de foto hebt. Ik geniet van jullie verhalen.
Bedankt.
Janny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
