Idi Amin

Vandaag naar het paleis van Idi Amin geweest. Maar het was "under construction" dus ik mocht niet naar binnen. Wel kon ik een foto aan de buitenkant maken. Volgens de berichten heb ik weinig gemist. De huizen van het personeel die ook op het terrein staan zullen ook gerenoveerd worden :)! Wel indrukwekkend waren de cellen (die mocht ik wel bezoeken) van de gedode burgers, die tegen het regime van Idi Amin waren. De cijfers variëren van 100-300.000 in 8 jaar dictatorschap. Vooral studenten, artsen, homo's en ook prominenten, waaronder twee ministers en een aartsbisschop, werden vermoord. Hij liet geëlektrocuteerd water door de gang lopen, waar de gevangenen doorheen moesten gaan. Als ze het overleefden werden ze alsnog in de cel geëlektrocuteerd. Er stonden nog zinnen op de muur geschilderd van de gevangenen en van achtergebleven familieleden van de gevangenen. De slachtoffers werden aan de krokodillen gevoerd en er werden hoofden van slachtoffers in de koelkast bewaard. Even wreed als het regime van Pol Pot in Cambodja. Idi Amin (bijnaam "de slachter van Afrika") gooide ook 40.000 Indiërs het land uit. Niet zo slim, want die hadden de handel en het bedrijfsleven onder controle. Idi Amin leed aan grootheidswaan, maar ook aan syfilis. De verklaring van zijn gedrag wordt geweten aan syfilis, waardoor de hersenen worden aangetast! In 1979 is hij gevlucht naar Libië en later verhuisde hij naar Saoedi Arabië met zijn 4 vrouwen en kreeg daar een staatspensioen.
Om van ons appartement naar het paleis te komen moet je door het drukke centrum van Kampala. Een uur lopen onze heuvel naar beneden en weer de heuvel op aan de overkant. Goed voor mijn conditie! Onderweg vroeg ik een agent voor de zekerheid de weg. "Goedemiddag, kunt u me zeggen of daar de Mengostreet is? Ik kreeg meteen een lesje beleefdheid! Ik moest eerst goedendag zeggen, dan vragen hoe het gaat en pas dan mijn vraag stellen! En inderdaad, zo gaat dat hier! Weer te Hollands bot geweest! Geweldig! En inderdaad, overal langs de route word ik begroet met hallo, how are you? Mzungu! (Witte!) In het centrum was ook nog een opstootje geweest. 8 mannen zijn achter een hek op de grond gezet. Agenten liepen met schrijf- of bonnenboekjes te ondervragen. Overal stonden groepjes mensen te kijken naar wat er gebeurt met de mannen.
Voor de terugweg heb ik voor de boda-boda gekozen. Er rijden er duizenden, maar er zijn twee partijen, die beter zijn en dat zijn Safe Boda en Uber. De laatste kun je bellen en die komt je ophalen. Je krijgt zijn nummer, zodat je met de juiste persoon op stap gaat en een officiële rekening. Omdat ik langs de weg een boda pakte, nam ik de Safe Boda. Ik kreeg warempel een netje (tegen de luizen van de voorganger?) en een helm. Hij was een paar maten te groot, maar dat mag de pret niet drukken. Hij scheurde zoals iedereen dwars door het verkeer. Je mag blij zijn, dat je benen er aan het eind van de rit nog aan zitten, want de andere weggebruikers scheuren even dicht langs je. Onderweg (lopend) kwam ik langs allerlei brommer- en auto-reparatieplaatsen. De bodem is bedekt met olie en iedereen zit sleutelend in de smurrie! Ze zijn niet gediend van foto's maken. Ook waar ze een sleuf aan het graven waren met het bordje "Men at work" vroeg ik of ik de heren op de foto mocht zetten, maar nee! " Men" kon trouwens beter "Man" zijn, want één man stond te graven en de andere vier te "observeren", of "beveiligen" o.i.d.? Het weer in Kampala is prima! Zo'n 24-26 graden. Af en toe een regenbuitje overdag, maar dat mag geen naam hebben. Wel vannacht! Het goot en het waaide zo hard, dat de regen dwars door het horrengaas door de zijwind in mijn bed belandde! Snel de ramen dicht, probleem opgelost :).